Québec et Nouveau Brunswick

Beide tweetalige provincies. Dat hadden we niet verwacht! En nog vrij streng ook. Een kort verhaaltje over onze laatste week op ons working holiday visum in Canada. Deze week trapten wij af met een bezoek aan emigrant Hans Mercx. Hij verruilde Bladel voor Montréal. Hans was in het vorige millennium met een vriend op vakantie in Québec, waar hij Kristy voor het eerst ontmoette. Hans keerde terug om zijn studie in Nederland af te maken en werd verliefd. Na een relatie van 6,5! jaar zetten de twee echter een punt achter hun relatie en Hans, die niet alleen wilde zijn met de Kerst ging wederom met dezelfde vriend op vakantie naar dezelfde plek in Québec. Kristy had hetzelfde idee en zo kwamen de twee elkaar opnieuw tegen. Niet veel later besloot Hans te emigreren, al viel het valt het af en toe niet mee om je als niet goed Frans sprekende te redden in het Québec, waar zelfs een taalpolitie rondloopt om de taal te behouden. Zijn verhaal is binnenkort te lezen in de krant. Deze week is het verhaal van emigranten Gerrit en Didy Konstapel te lezen in de Meppeler Courant en het verhaal van Bart en Theodora Dijkman is de lezen in de Flevopost.

Na ons bezoek aan Hans, zijn vrouw Kristy en hun twee zoons bekeken wij Montréal, maar met niet al te veel tijd hadden we maar één dag in de stad. We reden naar het centrum, waar lopend alles goed bereikbaar is. Het oude centrum staat vol met oude gebouwen. Leuk om doorheen te dwalen. Wist je trouwens dat Montréal het op één na grootste ondergrondse netwerk ter wereld heeft? Anders dan in London zitten er geen metro’s of winkeltjes in de gangen van Montréal. Nu, in de zomer in ieder geval niet. In de winter kan dat anders zijn als de gangen worden gebruikt door voetgangers om van plek naar plek te lopen. Het is dan te koud buiten. Een ander mooi punt in Montréal is de Mount Royal. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht over de stad. Er ligt tevens een mooi park bovenop de berg.

Op naar Québec City. Onderweg kwamen we door Trois Rivières, het stadje waar drie van onze oud collega’s wonen. Leuk om ze weer even te ontmoeten. En na een overnachting reden we door naar de mooiste stad van Québec. Het is een relatief kleine stad vergeleken met Montréal. Het heeft mooie forten, een oud en zeer gezellig centrum, waar het stikt van de oude gebouwen. Zeer de moeite waard om langs te gaan als je in de buurt bent. In Québec is het trouwens verboden om Engelse namen te gebruiken. Om de taal zo goed mogelijk te bewaren is er van alles verboden. Zo heet de KFC geen Kentucky Fried Chicken, maar Poulet Frit Kentucky, oftewel PFK. Erg grappig voor de toerist.. We hebben van de emigrant in New Brunswick gehoord dat er zelfs verboden is dat Franse en Engelse kinderen niet in één bus naar school mogen worden gebracht. Dat zou de Franse taal verwaarlozen. En van emigrant Hans hoorden we dat er zelfs eens een boete is uitgedeeld toen een winkelier een Engelse sticker op zijn raam had zitten. Voor deze twee niet-Franstalige emigranten in is het in deze provincies best moeilijk om een baan te vinden, want op een sollicitatiegesprek is altijd de eerste vraag: Bent je tweetalig? En dan doelen ze niet op Nederlands en Engels.

We reden naar New Brunswick, waar we Rosanne van Huissteden bezochten in Musquash. Ze woont al in New Brunswick, of Nouveau Brunswick zoals het Franse deel het noemt sinds haar achttiende. Ze kwam hier naartoe zonder diploma.. Ze had via de middelbare school een uitwisselingsprogramma gevolgd, waarbij ze in New Brunswick terecht kwam. Ze werd verliefd, maar na drie maanden moest ze terug. Het begon echter te jeuken en Rosanne wilde terug. Dat deed ze in eerste instantie zonder echte toestemming van haar ouders. Hoe het haar vergaan is lees je binnenkort in het Altena Nieuws.

Tijd voor de Verenidge Staten van Amerika. Nog zevenendertig staten te gaan. Tot snel.

Groeten Henk en Kirsten