Redwoods / Einde roadtrip - Reisverslag uit Portland, Verenigde Staten van Henk en Kirsten - WaarBenJij.nu Redwoods / Einde roadtrip - Reisverslag uit Portland, Verenigde Staten van Henk en Kirsten - WaarBenJij.nu

Redwoods / Einde roadtrip

Door: Henk en Kirsten

Blijf op de hoogte en volg Henk en Kirsten

30 November 2016 | Verenigde Staten, Portland

Noord Californië. Het einde van onze roadtrip komt in zicht. Na afscheid te hebben genomen van Niek, reden wij naar de Red Woods, die ongeveer bij Legett beginnen. We reden via de kust en de Redwood Highway naar de Avenue of the Giants. Hier staan niet de dikste, maar de hoogste bomen ter wereld. De bomen kunnen wel drieduizend jaar oud worden. Ze zijn iets minder dik als de Sequoia’s in Sequoia National Park, maar een stuk hoger. De bomen waar we tussendoor reden kunnen wel hoger dan 115 meter worden. Wat een prachtig gebied. Het staat absoluut in onze top tien van de mooiste regio’s die wij tijdens onze wereldreis hebben gezien.

Er voert niet alleen een weg doorheen. Je kunt er ook hele mooie wandelingen maken. Dan voel je pas echt hoe klein je bent. De zon schijnt door het dichte bos heen, wat super mooie foto’s oplevert en dan de beesten die je tegenkomt. Volgens ons kunnen in één boom wel een paar eekhoorns leven die elkaar nooit tegenkomen. Het eerste punt was de Chandelier Tree, waar je met de auto onderdoor kunt rijden. Het is een levende en rechtopstaande boom, niet een omgevallen boom zoals in Sequoia National Park.. Zelfs onze grote auto paste. We moesten onze spiegels wel even inklappen. Zo staan er verderop nog twee soortgelijke bomen. Wij vonden één echter genoeg. Elke boom kost vijf dollar, omdat ze privé beheert worden. Tussendoor kom je allerlei stops tegen. Elke keer kun je weer geniet van dit bos. Echt niet zomaar een bos. Je kijkt keer op keer je ogen uit. We hebben er dan ook veel langer dan gepland gespendeerd. We bleven er de hele dag en de volgende dag bekeken we uitgebreid het andere Redwood deel. Dat wordt het Jedidiah Smith Redwoods State Park genoemd. Daar deden wij, naar onze mening de op één na mooiste roadtrip van de hele wereldreis. Ja, ze blijven elkaar overtreffen. En de top twee zijn ook nog eens twee dirtroads. Het heeft gewoon wat als er niet veel toeristen komen, vinden wij. Het is er lekker rustig, waardoor je meer tijd hebt om foto’s te maken, de natuur blijft behouden en alles is zoals het is en was. We weten dus niet of ik moet vertellen waar deze weg ligt.. Nee, grapje.. Jullie moeten echt allemaal de Howland Hill Road doen. Een ongeveer vijftien kilometer zandweg met gaten, met steile afgronden en met vooral veel kronkels in de weg. De bomen staan namelijk vaak in de weg. En we hebben in Yosemite National Park geleerd dat het niet verstandig is om asfalt naast de bomen te leggen voor een betere bereikbaarheid. Dan vergaan de bomen. Een mooi zandweggetje dus, tussen de joekels door, zigzaggend van wandeling naar wandeling. Beter kan niet wat ons betreft. Na deze mooie tocht moesten we een paar honderd kilometer rijden naar de Multnomah Falls in staat 49, Oregon.

Oregon is een heuvelachtige, groene staat met een paar steden. Niet echt veel grote steden. Ergens in het midden ligt een gebied met veel watervallen. Er gaat een betaalde weg door een state park. Die sloegen wij over. Daar geldt niet dat je er gratis in mag met onze National Parks Pass. Maar naar de mooiste waterval van alle watervallen in de regio mag je gratis. Het ligt wederom in een groen gebied en wat deze waterval zo mooi maakt is dat hij twee keer valt en tussen de twee watervallen is een bruggetje gebouwd van de ene naar de andere kant van het riviertje. Dit was een hele mooie waterval (zie foto’s) en meteen de laatste bezienswaardigheid tijdens onze wereldreis.. Dat is apart! Vanaf hier was het alleen maar rijden naar onze eindbestemming van onze roadtrip van maar liefst 56500 kilometer.

Vanaf Multnomah Falls waren we zomaar in Washington state. Wat was het een mooie trip, een lange reis door 49 staten die we allemaal met de auto hebben bezocht. Hawaii hadden we natuurlijk al meer dan een jaar geleden. Wat zijn de staten verschillend, veel mooi, veel ook niet, maar dat hebben jullie allemaal kunnen lezen. En nu zijn we in staat 50, waar we niks gaan bekijken, behalve het asfalt. We hebben namelijk al niet heel lang om de auto te verkopen, dus besloten we maar door te rijden. Nu vragen jullie je natuurlijk af.. Wat zijn de mooiste vijf staten? Dat is heel persoonlijk. Maar die van ons zijn: 1. Hawaii, 2. Utah, 3. Alaska, 4. Louisiana en 5. California.

Canmore. Daar gaan wij onze auto proberen verkopen. Nog even genieten van de mooie Canadian Rockies en onze woonplaats voor negen maanden. We zullen jullie in het volgende verhaal laten weten hoe de verkoop van de auto is verlopen. Tot snel.

Groeten Henk en Kirsten

  • 30 November 2016 - 08:31

    Geert Veen:

    Hoi Henk en Kirsten,

    Dat is heel wat anders dan "onze" ouwe eik op de Bosberg.
    Wij zijn wel een beetje trots op onze eik, maar die staat in het niets vergeleken bij de bomen die jullie hebben gezien.
    En dan die mooie waterval heel mooie foto.
    En dan komt het einde van jullie wereldreis in zicht.
    Maar zeker een ervaring die je voor altijd zal bijblijven.
    Wij wensen jullie een behouden thuiskomst !!

    Mvg,
    Hennie en Geert

  • 01 December 2016 - 19:01

    Thera Van Den Heuvel:

    Kirsten en Henk,
    Wat een avonturen hebben jullie beleefd, en zoveel gezien. Door de verslagen te lezen was ik er "een beetje bij". Het reisbloed blijft pruttelen en dat is ook goed, maar door jullie te volgen raakte het niet onderkoeld. Een beetje heimwee blijft, zullen jullie ook wel merken. Als alles afgerond is, een goede thuiskomst toegewenst en bedankt voor de mooie verhalen en foto's. Het gaat jullie goed! Groeten, Thera

  • 04 December 2016 - 21:32

    Henk En Kirsten :

    Goedenavond,

    Bedankt voor jullie reacties! Die oude eik is ook mega inderdaad.. Een heel ander soort van schoonheid natuurlijk. In Nederland en zelfs in Appelscha staan ook sequoias, maar die kunnen daar lang niet zo breed en groot groeien. Ik heb er in 2009 of 2010 één mogen opmeten. Hij staat aan de Wester Es. Erg mooi ook, maar het duurt nog wel even voordat daar doorheen gereden kan worden.

    Wij zijn erg blij dat we jullie er een beetje mee konden laten reizen. Wij zijn het met jullie eens hoor. Er valt nog veel meer te bekijken. We zullen zien wanneer dat is :-) Er komen nog twee of drie verhalen. Tot snel.

    Groeten Henk en Kirsten

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Henk en Kirsten

Actief sinds 26 Feb. 2013
Verslag gelezen: 937
Totaal aantal bezoekers 209718

Voorgaande reizen:

20 April 2013 - 10 December 2016

Wereldreis

Landen bezocht: