Wonen en werken in een vijfsterren resort

Ongeveer een week na ons vorige verslag betrokken wij een appartementje op het vijfsterrencomplex van Silky Oaks Lodge Healing Waters & Spa. Kirsten werkte daar toen inmiddels al een maand en Henk kon er ook aan het werk, werd hem verteld. Hij had al een baantje bij het Sheraton in Port Douglas, wat hij eerst aanhield. Langzaam begon het drukker te worden. Het wordt hier winter en dat is met zonnige dagen, maar wat koelere nachten het hoogseizoen in Queensland.

Het appartementje is ontzettend mooi. We wonen in één van de lodges die het diepst in het regenwoud ligt. Ons uitzicht vanaf het balkon is dus niks anders dan regenwoud en bushturkies, die hier ontzettend veel rondlopen. Ook fladderen er veel mooie vlinders rond en stikt het hier van de slangen.. vooral pythons (niet gevaarlijk). We hebben er al een paar gezien. Laatst zat er een python bij één van de werknemers in het appartement.. Door gasten wordt ook wel eens een platypus of een boomkangoeroe gespot. Het resort is gevestigd aan de Mossman River, waar geen krokodillen in zwemmen. Het restaurant geeft net als de riverview lodges een mooi uitzicht over de rivier en de treehouse lodges geven een uitzicht over het hele park. Ons appartementje heeft een mooi kingsize bed, een bad en, zoals we eerder al zeiden, een mooi balkon met een loungebank. We mogen niet klagen. Zeventig procent van het personeel woont op het park. Dat maakt het erg gezellig, ook op vrije dagen.. en als je shifts moet doen, ben je altijd in de buurt. We zijn elk moment van de dag oproepbaar. Het mooie van het vijfsterren resort is dat alles er mogelijk is. Zo eten er wel eens gasten in de openlucht aan de rivier en als zij geen zin hebben om de deur uit te gaan, wordt het eten bij hun lodge gebracht.

Wat doet Henk nu eigenlijk? Hij ging om tafel met de eigenaren, die oorspronkelijk ook uit Nederland komen, uit het zuiden. Er zijn veel mogelijkheden voor mij, zeiden ze. Ze waren op zoek naar een afwasser, een persoon voor het onderhoud van het park (er moet het één en ander geverfd worden), maar toch wel het hardst op zoek waren zij naar een nieuwe barman. Henk zei: Dat zou ik ontzettend graag doen, maar ik heb geen ervaring. Ik heb zelfs nog nooit in de horeca gewerkt. De eigenaar had vertrouwen en zag wel wat in Henk, dus Henk ging in training voor fulltime barman in het resort.. wat erg leuk is, want we werken dan vaak samen. Kirsten op de restaurantvloer en Henk maakt de drankjes voor het restaurant en de bar. Henk is nu zo goed als volleerd en hij runt de bar volledig. Tot nu toe gaat het allemaal goed. Het was wel even wennen met het maken van cocktails en de zeer uitgebreide wijnlijst, maar voor de rest.. super (op dit moment werkt Henk er anderhalve maand en Kirsten ongeveer drie maanden). Henk werkt ook nog altijd bij het Sheraton. Dat doet hij ’s ochtends, zodat hij eigenlijk een dubbel salaris heeft. We zijn erg blij met deze mogelijkheden. We hebben leuke collega’s, een fantastische accommodatie en een goede fulltime baan. Nog iets minder dan twee maanden Australië te gaan.. Ons Canadese visum is binnen.. We kunnen dus weer door reizen. We mogen een jaar lang naar Canada om te werken en te reizen. We zijn er ontzettend blij mee. Nu kunnen we daar ook uitgebreid de tijd nemen om alle emigranten te bezoeken en het land echt te beleven.

Ondertussen verkennen we de prachtige regio in Far North Queensland. We zijn samen naar de Mossman Gorge geweest, waar verschillende wandelingen door het regenwoud te maken zijn. We hebben daar een paar hele mooie watervallen gezien. Met een paar collega’s bezochten we de openluchtbioscoop, waar je een kussenmatras huurt en vervolgens op een grasbergje een plaats mag uitzoeken om de film te zien. Erg leuk. De week daarvoor gingen we met onze Nederlandse collega, Saskia naar Cairns. We moesten naar de kapper en wat inkopen doen. Onze bus hield er echter ongeveer tien kilometer voor Cairns mee op. De benzinewijzer stond vrij laag, maar nog niet op leeg. We besloten eerst uit te zoeken of de benzine toch op was, dus pakten we onze niet gevulde reservetank en liftten we om meegenomen te worden naar het eerstvolgende tankstation. Binnen twee minuten stopte er iemand. De terugweg liep Henk met een half gevulde jerrycan langs de weg en stopte er uit zichzelf iemand.. Het bleek inderdaad de lege tank te zijn die de bus stopte, gelukkig! Anders hadden we ons gespaarde geld waarschijnlijk in kunnen leveren bij een garagebedrijf. Goed.. we zaten na dertig minuten weer met z’n drieën in de bus op weg naar Cairns.

Ongeveer een maand geleden, kregen we een prachtige aanbieding. Een reisorganisatie nodigde zes werknemers van Silky Oaks Lodge uit om gratis mee te gaan met hun tour op het Great Barriere Reef. Wij waren twee van de gelukkigen die mee konden. Zo kunnen we de gasten beter adviseren. Gelukkig hadden we deze trip nog niet gedaan. De trip was ongelofelijk mooi. We kregen er een reisleidster bij voor de hele dag. We voeren in de grote boot anderhalf uur het rif op. Intussen gaf reisleidster Jennifer ons de wereld aan informatie. We voeren naar een platform. Vanaf daar konden we allemaal trips doen. Het platform is tegen het rif aangebouwd, zodat de gasten meteen van de wonderschone onderwaterwereld kunnen genieten. Jennifer vroeg of we een helikoptervlucht wilden maken.. Natuurlijk, waarom niet? Bij aankomst werden we rondgeleid en zette Jennifer ons af bij de boot die ons naar de helikopter bracht. Verder kregen we er een helmduik bij, een duik, waarbij je een zuurstofhelm op krijgt. Je ziet er dan uit als een astronaut onder water. Weer eens wat anders. We liepen voor ongeveer twintig minuten rond over een onderwaterplateau. Een andere optie was om een introductieduik te doen. We mochten onbeperkt gebruik maken van een glass bottom boat, een boot met een glazen onderkant. Het eten was inclusief en we konden onbeperkt snorkelen in een afgezet gebied. De dag kon niet beter. Het was een trip die normaal meer dan 600 dollar kost. Wij zullen zoveel mogelijk klanten proberen te adviseren. We sloten de dag af met een etentje. Dat kon er wel af.

Onlangs heeft het verhaal over emigrant Hendrik de Vries in de Nieuwe Ooststellingwerver gestaan. Dat was op 27 mei. Iets eerder, op 21 mei stond het verhaal over Gerrit en Willem van Zeist uit De Blesse in De Stellingwerf. Zijn wonen nu in Shepparton. Het verhaal over Hans van der Zouwen stond 25 juni in het Althena Nieuws en ook in het Althena Nieuws stond het verhaal over Esther Goldfinch – Schaddelee. Haar avonturen waren te lezen in de editie van 2 april.

Groeten Henk en Kirsten