Tijd om naar huis te gaan
Door: Henk en Kirsten
Blijf op de hoogte en volg Henk en Kirsten
04 December 2016 | Canada, Canmore
Na drie jaar, zeven maanden en twee en een halve week is het tijd om naar Nederland te gaan. We kwamen vorige week aan in Canmore, waar we incheckten in een motel en in plaats van een gewone hotelkamer een appartementje kregen als upgrade, inclusief keukentje. In Canmore waar we weer allemaal bekenden tegenkwamen en waar het echt winter is. Het was hier toen we aankwamen -8 en het werd gedurende de week alleen maar kouder. De dag dat wij vertrekken wordt het -24 is voorspeld. Er viel op de tweede dag dat wij hier weer waren tien centimeter sneeuw. Het was de dag dat wij onze auto verkochten.
Nee, geen spannende opbouw dit keer. Het is ons gelukt. Het was natuurlijk voor onszelf wel erg spannend. We hadden maar een week om de auto te verkopen, maar we vonden de juiste persoon. Toen we de auto na aankomst meteen online zetten op Kijiji.ca, de Canadese Marktplaats zagen we meteen al dat een paar bezoekers hem bekeken hadden. We gingen echter slapen en de volgende ochtend hadden we een smsje van een jongen. Of hij de auto mocht bekijken. Hij woont in Banff en is daar aan het werk. Wij besloten om de volgende dag naar hem toe te komen om de auto te laten zien. Op dat moment hadden we nog geen andere geïnteresseerden. De jongen, een Australiër was meteen enthousiast. Hij zou even met zijn vriendin overleggen en ’s avonds zou hij er wel op terugkomen. Omdat de reactie een beetje langer duurder dan we hoopten, plaatsten we dezelfde advertentie ook online in Calgary. Niet veel later kregen we twee telefoontjes. De jongen smste: Wij willen de auto wel voor 1600 dollar. Dat is driehonderd onder onze vraagprijs. We hebben de auto zelf gekocht voor 2000, dus eigenlijk alles wat we ervoor zouden krijgen is meegenomen. Een auto huren zou twee maanden kunnen voor hetzelfde bedrag, maar dan heb je nog geen slaapplaats. Die hadden wij wel. We konden gaan staan waar we wilden en we hebben dan ook regelmatig op illegale plaatsen overnacht.. Midden in een dorp, in een bos.. Niemand die ons kon betrappen met onze gordijnen en geblindeerde ramen. Het was ideaal. En dat zou de Australiër ook wel hebben gedacht. De auto heeft dan wel 56500 kilometers in vijf maanden gereden. Dat maakt hem niet minder goed. We hebben de auto nog laten keuren voordat we hem verkochten. We wilden hem natuurlijk goed afleveren. Het vreemde was dat er helemaal niks aan de hand was. Geen grote dingen. Het mistlicht moest vervangen worden, ook de distributieriem bij de volgende check net als de winterbanden, waar nog best wat profiel op zit.. We lieten de olie verversen en zo kon de jongen hem overnemen.
Even nadat we de Australër hadden gesmst over meer belangstellenden en als dat niet snel wat werd dat de auto van de Australiër is.. kregen we een telefoontje van een jongen die hem ook wel wilde. Hij wilde de volgende ochtend langskomen. Geen probleem. Hij bood zelfs 1800 dollar. We lichtten de Australiër in en hij ging akkoord. Intussen verkochten we een paar van onze andere spullen als onze skihelmen en goggles, wat we nog steeds een grappige naam vinden voor skibrillen. Ook hebben we onze skibroeken online staan, maar die gaan niet zo hard.
De volgende ochtend.. We kregen een smsje van een onbekende: Mag ik de juiste kilometerstand verifiëren? Bij de ene advertentie staat namelijk een kilometerstand van 266500. Bij die in Calgary stond 166500. Oeps! Vandaar de vele reacties. Even later belde de geïnteresseerde man die zou komen kijken. Hij moest werken en zou ’s avonds om 18 uur langskomen. We vertelden hem over de vergissing, maar die 100.000 kilometers maakte hem schijnbaar niks uit. Hij was nog steeds geïnteresseerd. De Australiër kreeg het vervolgens waarschijnlijk toch een beetje heet onder zijn voeten en wilde de auto toch echt wel graag. Hij smste: Ik bied 1800 dollar als je hem aan niemand meer laat zien. Daar gingen wij mee akkoord, maar alleen als hij hem die dag nog zou kopen. Om 18:30 uur die avond zette hij zijn handtekening onder de overnamepapieren en reden wij even later terug naar Canmore.. met de bus. En wie was de chauffeur? De echtgenoot van onze oude bazin. Het zijn de mensen waar we verschillende keren op de katten en hun woning hebben gepast. Erg leuk om hem nog even te zien. De volgende dag gingen we langs bij allemaal bekenden, waaronder de bazin. Ze nodigde ons uit om bij haar te komen eten. We gaven het hotel waar Henk werkte de bearspray, zodat ze die aan gasten kunnen geven als ze gaan hiken en vanaf toen was het eigenlijk vier dagen niks doen, op het opzeggen van verzekeringen, registraties en rekeningen na. Wie had verwacht dat we de auto zo snel kwijt waren? We lopen nu dus nog twee dagen door de mooie ansichtkaart die Canmore heet, waarna we naar Nederland vertrekken.
We kunnen dus nu echt zeggen: Tot snel. De foto’s slaan we dit keer even over. We hebben er niet veel gemaakt. Hoe we ons vermaken? We zijn druk bezig met solliciteren. Sinds drie weken proberen we elke dag minimaal één sollicitatie te versturen en dat heeft tot nu toe geresulteerd in een sollicitatiegesprek voor Henk en ook een serieuze mogelijkheid voor Kirsten. Ze had al eerder op een vacature gesolliciteerd, maar omdat we toen twee weken later pas in Nederland zouden zijn, werd ze afgewezen. Ze zeiden toen wel dat ze de perfecte kandidaat is en dat ze het snel groeiende bedrijf zeker in de gaten moet houden voor volgende vacatures. Ze attendeerden Kirsten zelfs om te solliciteren toen ze weer mensen zochten. En dat heeft ze dus ook meteen gedaan. Een ontzettend mooi resultaat voor ons beide tot zover, gezien de sollicitatieperiode voor de meeste vacatures een maand is en we nog in afwachting zijn van veel reactie. Tot het volgende verhaal. Nog één of twee verwachten we.
Groeten Henk en Kirsten
Nee, geen spannende opbouw dit keer. Het is ons gelukt. Het was natuurlijk voor onszelf wel erg spannend. We hadden maar een week om de auto te verkopen, maar we vonden de juiste persoon. Toen we de auto na aankomst meteen online zetten op Kijiji.ca, de Canadese Marktplaats zagen we meteen al dat een paar bezoekers hem bekeken hadden. We gingen echter slapen en de volgende ochtend hadden we een smsje van een jongen. Of hij de auto mocht bekijken. Hij woont in Banff en is daar aan het werk. Wij besloten om de volgende dag naar hem toe te komen om de auto te laten zien. Op dat moment hadden we nog geen andere geïnteresseerden. De jongen, een Australiër was meteen enthousiast. Hij zou even met zijn vriendin overleggen en ’s avonds zou hij er wel op terugkomen. Omdat de reactie een beetje langer duurder dan we hoopten, plaatsten we dezelfde advertentie ook online in Calgary. Niet veel later kregen we twee telefoontjes. De jongen smste: Wij willen de auto wel voor 1600 dollar. Dat is driehonderd onder onze vraagprijs. We hebben de auto zelf gekocht voor 2000, dus eigenlijk alles wat we ervoor zouden krijgen is meegenomen. Een auto huren zou twee maanden kunnen voor hetzelfde bedrag, maar dan heb je nog geen slaapplaats. Die hadden wij wel. We konden gaan staan waar we wilden en we hebben dan ook regelmatig op illegale plaatsen overnacht.. Midden in een dorp, in een bos.. Niemand die ons kon betrappen met onze gordijnen en geblindeerde ramen. Het was ideaal. En dat zou de Australiër ook wel hebben gedacht. De auto heeft dan wel 56500 kilometers in vijf maanden gereden. Dat maakt hem niet minder goed. We hebben de auto nog laten keuren voordat we hem verkochten. We wilden hem natuurlijk goed afleveren. Het vreemde was dat er helemaal niks aan de hand was. Geen grote dingen. Het mistlicht moest vervangen worden, ook de distributieriem bij de volgende check net als de winterbanden, waar nog best wat profiel op zit.. We lieten de olie verversen en zo kon de jongen hem overnemen.
Even nadat we de Australër hadden gesmst over meer belangstellenden en als dat niet snel wat werd dat de auto van de Australiër is.. kregen we een telefoontje van een jongen die hem ook wel wilde. Hij wilde de volgende ochtend langskomen. Geen probleem. Hij bood zelfs 1800 dollar. We lichtten de Australiër in en hij ging akkoord. Intussen verkochten we een paar van onze andere spullen als onze skihelmen en goggles, wat we nog steeds een grappige naam vinden voor skibrillen. Ook hebben we onze skibroeken online staan, maar die gaan niet zo hard.
De volgende ochtend.. We kregen een smsje van een onbekende: Mag ik de juiste kilometerstand verifiëren? Bij de ene advertentie staat namelijk een kilometerstand van 266500. Bij die in Calgary stond 166500. Oeps! Vandaar de vele reacties. Even later belde de geïnteresseerde man die zou komen kijken. Hij moest werken en zou ’s avonds om 18 uur langskomen. We vertelden hem over de vergissing, maar die 100.000 kilometers maakte hem schijnbaar niks uit. Hij was nog steeds geïnteresseerd. De Australiër kreeg het vervolgens waarschijnlijk toch een beetje heet onder zijn voeten en wilde de auto toch echt wel graag. Hij smste: Ik bied 1800 dollar als je hem aan niemand meer laat zien. Daar gingen wij mee akkoord, maar alleen als hij hem die dag nog zou kopen. Om 18:30 uur die avond zette hij zijn handtekening onder de overnamepapieren en reden wij even later terug naar Canmore.. met de bus. En wie was de chauffeur? De echtgenoot van onze oude bazin. Het zijn de mensen waar we verschillende keren op de katten en hun woning hebben gepast. Erg leuk om hem nog even te zien. De volgende dag gingen we langs bij allemaal bekenden, waaronder de bazin. Ze nodigde ons uit om bij haar te komen eten. We gaven het hotel waar Henk werkte de bearspray, zodat ze die aan gasten kunnen geven als ze gaan hiken en vanaf toen was het eigenlijk vier dagen niks doen, op het opzeggen van verzekeringen, registraties en rekeningen na. Wie had verwacht dat we de auto zo snel kwijt waren? We lopen nu dus nog twee dagen door de mooie ansichtkaart die Canmore heet, waarna we naar Nederland vertrekken.
We kunnen dus nu echt zeggen: Tot snel. De foto’s slaan we dit keer even over. We hebben er niet veel gemaakt. Hoe we ons vermaken? We zijn druk bezig met solliciteren. Sinds drie weken proberen we elke dag minimaal één sollicitatie te versturen en dat heeft tot nu toe geresulteerd in een sollicitatiegesprek voor Henk en ook een serieuze mogelijkheid voor Kirsten. Ze had al eerder op een vacature gesolliciteerd, maar omdat we toen twee weken later pas in Nederland zouden zijn, werd ze afgewezen. Ze zeiden toen wel dat ze de perfecte kandidaat is en dat ze het snel groeiende bedrijf zeker in de gaten moet houden voor volgende vacatures. Ze attendeerden Kirsten zelfs om te solliciteren toen ze weer mensen zochten. En dat heeft ze dus ook meteen gedaan. Een ontzettend mooi resultaat voor ons beide tot zover, gezien de sollicitatieperiode voor de meeste vacatures een maand is en we nog in afwachting zijn van veel reactie. Tot het volgende verhaal. Nog één of twee verwachten we.
Groeten Henk en Kirsten
-
04 December 2016 - 22:49
Elly En Thomas Schilders:
dag Henk en Kirsten,
Wat hebben we genoten van jullie verhalen, het verslag over onze zoon Bas en we zullen jullie missen.
We wensen jullie nog heel veel geluk en alle goeds voor de toekomst.Het ga jullie goed!!! -
05 December 2016 - 09:12
Geert Veen:
Hoi Henk en Kirsten,
En is het zover, een periode van het doorkruizen van vele landen terug naar het vertrouwde Nederland.
Goed zeg, dat jullie de auto voor een acceptabele prijs konden verkopen.
Wij wensen jullie een heel goede home-reis !!!!
Wij hebben met veel plezier jullie verhalen gelezen en de fraaie foto's waren heel indrukwekkend!!
Mvg,
Hennie en Geert -
05 December 2016 - 09:22
Marcel De Breet:
Beste Henk en Kirsten,
Heb lang niet alles gelezen, wel zo af en toe. Nog bedankt voor het verslag dat jullie ooit hebben gemaakt over onze dochter Cindy in Shanghai!
Nog veel plezier de laatste dagen, en hoop dat jullie deze herinneringen voor altijd zullen koesteren. Heel veel geluk in jullie verdere leven! -
05 December 2016 - 10:54
Jenny Ten Wolde:
Hallo Henk en Kirsten,
We komen nu voor het eerst jullie verhaal op facebook tegen. Jammer dat we het niet eerder hebben ontdekt, maar we hebben jullie verhalen gehoord via de ouders van Henk en gelezen in de nieuwe ooststellingwerven. Wat fijn dat jullie zo'n wereldreis hebben kunnen maken en naar Nederland terug komen, ook voor jullie ouders! Goede reis en wie weet tot ziens!
Groeten Frans en Jenny -
06 December 2016 - 11:44
Rob En Afke:
We wensen jullie ook een hele goede reis, alhoewel ik niet weet of jullie dit nog wel lezen omdat jullie waarschijnlijk al onderweg zijn. In ieder geval een heel warm welkom in Nederland gewenst. Daar twijfel ik niet aan want je ouders zien al weken naar jullie thuiskomst uit.
Groetjes: Rob en Afke -
06 December 2016 - 18:26
Martje:
Ik wens jullie een hele goede reis toe. Gelukkig hebben jullie vele mooie verhalen als herinnering aan jullie grote avontuur. Tot snel! -
03 Februari 2017 - 15:53
Agnes:
Wat een reis... Gelukkig zijn jullie nu weer terug. Wel jammer dat jullie uit elkaar zijn gegaan tijdens de reis.
Nu eerst weer even wennen hier. -
14 Februari 2017 - 13:54
Henk En Kirsten :
Heey allemaal,
Bedankt voor de vele reacties. En Frans en Jenny, inmiddels alles gelezen? In het volgende verslag die wij zo zullen plaatsen lezen jullie alles over hoe wij weer in Nederland 'inburgeren'.
Groeten Henk en Kirsten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
