Goodbye Holland

Dat was dan alweer dag 1. Vanochtend vertrokken we vanuit Friesland. Hoewel we natuurlijk heel blij zijn dat het avontuur begonnen is, valt afscheid nemen toch wel zwaar. We zijn helemaal naar Bremen gebracht door Kirsten haar ouders. Vanuit daar vertrokken we met de trein naar Dresden. Mitfahrgelegenheit.de bleek toch niet zo'n goedkope 'liftsite' als we dachten. Een vrouw waarmee we contact hadden probeerde ons voor dezelfde reis uit te buiten. We moesten haar dertig euro per persoon betalen en omdat de tassen te groot waren en ze niet nog iemand mee zou kunnen nemen, moesten wij de andere plaats ook betalen, zodat zij gratis door kon rijden naar Praag. Nee, daar gingen wij natuurlijk niet mee akkoord. Ze wilde ons niet eens vijf kilometer vanaf de snelweg afzetten. 'Ik kan jullie alleen bij een benzinepomp langs de kant van de snelweg afzetten', was haar antwoord. Fijn. Op de site van de Deutsche Bahn vonden we een ticket voor twee personen voor 42 euro (een stoptrein is twee keer zo goedkoop als een sneltrein).

Met alle inentingen in ons lichaam en de visums in ons paspoort, hadden we vrijdag nog even een Champagne-momentje: Kirsten heeft twee dagen voor ons vertrek de bevestiging gekregen dat haar diploma is gehaald. Dat kon niet beter. Ze mag zich nu Bachelor of Arts noemen. Ook heeft Henk zijn auto vrijdagochtend verkocht. Die hebben we voorlopig toch niet nodig. De treinreis is zeer vlot verlopen, ondanks de zes uren die we erover hebben gedaan, inclusief het overstappen. En.. jullie zullen het waarschijnlijk nog wel vaker horen, de wereld is soms best klein. We zijn de eerste bekende alweer tegen gekomen. In Hannover zat Kirsten praktisch naast een OUD studiegenoot. Door een kleine miscalculering stapten we in Dresden bij het verkeerde station uit. Dat werd drie kwartier lopen in plaats van vijf minuten. Ach, zo konden we onze schoenen en tassen in ieder geval goed testen.

Onze eerste overnachting hebben we geboekt via Weekendjeweg.nl (mede mogelijk gemaakt door Sander en Aleha). Het hotel bleek onze hele reservering echter niet in hun bestand te hebben staan. Gelukkig waren ze zeer behulpzaam aan de balie en mogen we alles morgenochtend uitzoeken met Weekendjeweg.nl. Natuurlijk moesten we de Creditcardgegevens wel achterlaten, just in case. Ondertussen hebben verschillende van onze vrienden een weddenschap staan. Zij zetten in op het aantal maanden die wij in het buitenland blijven. Er is één iemand bij die verwacht dat wij na vier maanden terugkomen en er is ook iemand bij die verwacht dat wij er 24 maanden over doen om weer terug te keren naar Nederland. Er zijn een aantal bij die hun tien euro op dertien, veertien of vijftien maanden hebben gezet. Wij zijn hard aan het denken wie wij de overwinning gunnen. Degene die ons na vier maanden al laat terugkomen, is zijn of haar geld naar alle waarschijnlijkheid wel kwijt. Wij hopen niet dat wij ons Work & Holiday visum voor Australië voor niets hebben aangeschaft. En er zijn natuurlijk nog veel emigranten die wij gaan bezoeken. De 100-jarige man in Canada wacht op ons.

Morgen bezoeken wij de eerste emigrant, daarna gaan wij twee dagen naar Berlijn. De foto's volgen.