Banff National Park met Henk zijn ouders

Wat gaat zo’n week snel voorbij. Zo haal je ze op vanaf het vliegveld in Calgary en zo zet je ze weer af in Calgary in een hotel, waar ze met een tour verder reizen. Henk zijn ouders waren hier voor acht dagen om met ons de Rocky Mountains van Canada te verkennen.

De reis begon regenachtig. In Calgary aangekomen reden we meteen maar naar Canmore, maar de majestueuze Rockies waren in geen velden of wegen te bekennen. Er hingen wolken voor en die daalden zo laag dat je niet eens kon zien dat we op bergen afreden. Normaal kun je die vanaf Calgary al zien, zo’n 110 kilometer verderop. Het regende de hele weg tot in de hotelkamer. Die beviel erg goed. Een mooie, grote kamer met een prachtig uitzicht over de rivier en de Three Sisters van Canmore in de achtergrond, althans.. die zagen ze pas op dag drie. De regen hield aan en even zagen we het somber in. Dat was echter nergens voor nodig.
De tweede dag hebben we dus weinig gedaan. We maakten een wandeling door het dorp via de rivier, we bekeken het centrum, deden wat spelletjes en we gingen uiteten bij de Drake Inn, maar de dag daarna.. gingen de gordijnen open en daar waren de Rocky Mountains.. Eindelijk zagen ze waar wij echt wonen. We begonnen de derde dag met de Grassi Lakes in Canmore. Een wandeling via een makkelijk pad tweehonderd meter omhoog naar kraakheldere meertjes. Dat was ontzettend mooi tot de wolken ons even later weer kwamen lastigvallen. Het werd mistig en we vertrokken naar Two Jack Lake, gelegen naast Banff. Daarna hielden we een picknick vlak aan het water. We bekeken daarna Lake Minnewanka en we reden door naar de Johnston Canyon. Daar hebben Henk zijn ouders ontzettend van genoten. De Johnston Canyon is een goed alternatief als het wisselvallig weer is. Het klaarde echter op in de middag. We liepen de route door naar de Inkpots, een natuurverschijnsel waarbij koud water (vier graden het hele jaar door) uit de grond komt borrelen. De borrelactiviteiten geven een mooi effect op de bodem van de meertjes . Net of over de hele bodem met inkt geknoeid is. Leuk, maar niet spectaculair. De Johnston Canyon daarentegen is één van de topattracties van de regio. Via zandpaden en regelmatig via een boardwalk die bevestidgd is aan de rotsen loop je door de canyon, die van breed tot redelijk smal vormt. Het water kolkt er doorheen met geweld en de watervallen zijn spectaculair.

Bow Valley Park Way was de volgende dag aan de beurt. We reden via deze route richting Lake Louise. De Parkway staat bekend om haar vele wildlife. Rendieren, herten, coyotes en zelfs elanden zijn er te spotten. Halverwege maakten we een scenic stop om Castle Mountain er mooi op te zetten. De zon stond perfect in de ochtend en de oude benzinepomp op de voorgrond laat zien dat we ons op de oude Trans Canada Highway begeven. De motor werd na tien minuten weer gestart en net voordat we over de brug wilden rijden, gebeurde er iets unieks. Een wolf passeerde. Hij liep voor de auto de weg over. Henk zijn ouders, die inmiddels met de tour op pad zijn, kwamen enkele dagen geleden over dezelfde weg. Ze zagen een hert langs de weg grazen. De gids vertelde dat er vroeger ook wel eens wolven werden gespot, maar dat het nu erg zeldzaam is om er in deze regio nog één te zien. Beroepsfotografen wachten soms meer dan een maand om een shot te krijgen van een wolf. Wij, de nietsvermoedende voorbijgangers, zagen er één, en een prachtig exemplaar. Hij stopte zelfs even voor de foto en hij keek recht de lens van Kirsten in toen zijn op precies het goede moment klikte. Zie foto’s voor het resultaat.

Op naar Lake Louise, waar wij voor het eerst waren, net voor de winter begon. De eerste sneeuw viel op 16 oktober en diezelfde dag sloot de Moraine Lake Road, de weg naar één van de mooiste meren van de wereld.. Moraine Lake. Wij waren er nog een paar keer geweest in hartje winter, maar op 24 mei, waren we er met Henk zijn ouders. Op de dag dat Moraine Lake Road weer opende en het erg mooi weer was. Na een koffiepauze in het uniek gelegen Fairview hotel aan Lake Louise, liepen we een rondje om het meer.. een rondje was niet echt een rondje. Je kunt iets meer dan een half rondje maken, daarna moet je dezelfde weg terug.. Onderweg zagen we veel kanoërs en rotswandbeklimmers aan het werk.

Op naar Moraine Lake. Het groene meer wordt omringd door de Valley of the Ten Peaks. Een enorme rotspartij. Na onze lunch aan het water opgegeten te hebben, beklommen we een kleine bergje om het mooiste uitzicht over het meer te bewonderen. Zie foto’s voor de indrukwekkende plaatjes.

We genoten waarschijnlijk iets te lang van Moraine Lake, want we hadden daarna nog maar anderhalf uur om naar de Lake Louise Gondola te rijden en op en neer te gaan met de zomergondel, die bedoeld is om beren te spotten. Jammer genoeg was het nog iets te vroeg in het seizoen. De gondola is de beste spot in de Canadian Rockies om Grizzlyberen te spotten. Ze eten wildflowers en je ziet ze gewoon onder je door lopen. Jammer, jammer, jammer. De sneeuw was net weg en de bloemen waren nog niet in bloei. Ondanks dat zijn er de meeste dagen wel beren te zien, zowel zwarte als Grizzlyberen, maar wij zagen er geen één. Helaas! Je hebt overigens nog wel een mooi uitzicht vanaf de berg over het dorp Lake Louise met het meer op de achtergrond.

Sulpher Mountain stond op het programma voor de volgende ochtend. Dit is de berg met de mooiste gondola in de Rocky Mountains van Canada. Niet zozeer dat de tocht omhoog zo mooi is, maar als je eenmaal boven bent, hebt je een bijna 360 graden uitzicht. Naar het oosten kijk je uit over Banff, in het noorden ligt Cascade Mountain, in het zuiden zie je de kronkelende Bow River die door de vallei naar Canmore leidt en in het westen een vallei met verschillende bergen zichtbaar waarvan de eerste Sundance heet. Het mooie van Sulpher Mountain is dat de hele berg makkelijk te bewandelen is via een kilometer lange boardwalk. Je bereikt na die kilometer de bergtop. Uniek en ontzettend mooi. We zagen boven op de berg nog een marmot zoeken naar voedsel. Zie foto’s voor de uitzichten.

Na een lunch bij ons thuis gingen we op pad naar Kananaskis Country. Kananaskis Country ligt niet meer in het Banff National Park. Het is een Provincial Park, maar daardoor niet minder mooi. De Kananaskis Trail leidt je naar Kananaskis Village en de vele hikes in de bergen. Vanaf 15 juni is alles open, maar er waren al enkele punten die we konden bezoeken. Wij hadden een advies gekregen van een collega dat Rawson Lake daarvan de mooiste was en eveneens goed toegankelijk is. Dat hebben we ondervonden. Het tegendeel was waar. In deze tijd van het jaar ligt er op veel punten nog sneeuw en is het pad ontzettend modderig en glad. Op sommige punten moesten we zelfs door een meter sneeuw lopen. Dat komt door de vele schaduw door de bomen. Waar op de bergtoppen nog maar een klein beetje sneeuw ligt, lag het bos nog vol. Ook het meer lag nog vol met ijs. De ijsschotsen gaven een ontzettend mooi effect op onze foto’s. Na deze lastige hike, besloten we maar terug te rijden naar onze woning.

We hadden wat rust nodig, dus stond de volgende dag in het teken van weinig doen. We besloten uit te slapen en na het middaguur naar Banff te rijden. We zetten Henk zijn ouders af om te gaan winkelen en wij reden door naar de Sundance Canyon. Dat was een leuke rondwandeling door een met mos begroeide canyon. Zeker de moeite waard.

Op de wederom wat regenachtige dag zeven, gingen we naar de Cave and Basin Historic Site. De geboorteplaats van alle nationale parken in Canada. Het is een warmwaterbron met een grot, waar vroeger een zwembad lag. Leuk voor een regenachtige dag. Volgend jaar bestaat Parks Canada 150 jaar en is de toegang het hele jaar gratis. We hadden daarna een ritje naar Norquay Mountain gepland, maar de lucht trok dicht met regenwolken, dus besloten we maar terug te rijden naar Canmore. Wij zetten Henk zijn ouders met paraplu’s af in de Three Sisters Village om terug te lopen naar Canmore. In de bergen is het weer heel wisselvallig. Als het twintig kilometer verderop regent, kan het op deze plek wel mooi weer zijn. En dat was ook zo. Henk zijn ouders konden teruglopen zonder de paraplu te gebruiken. Hadden wij in de tussentijd de tijd om ons klaar te maken voor het diner van de avond. Een heerlijk diner. The Grizzly House in Banff is een fondue- / hot stone grill restaurant met natuurlijk ook losse gerechten op de menukaart. Alles was ontzettend goed.

Op de achtste dag gingen we Henk zijn ouders nog even laten zien waar wij elke dag werken. We keken gelijk even naar het rooster voor de volgende dag, voordat we richting Calgary reden. Op de weg liepen we nog een paar uur de door de Grotto Canyon (van de drie bezochte canyons, staat Johnston Canyon op nummer één, Grotto Canyon op nummer twee en Sundance Canyon op nummer drie) en reden we via de binnendoor weg langs Cochrane naar Calgary, waar we na een etentje afscheid namen. Niet helemaal afscheid, want met de tour zouden Henk zijn ouders de volgende twee nachten alweer in Canmore slapen. Wij werken ondertussen weer.

Wij hebben tijdens onze week bewust verschillende attracties niet bezocht, omdat die op het programma van de tour stonden. Henk zijn ouders komen vandaag aan in Vancouver. Wij moeten nog tweeëntwintig dagen werken voordat wij weer verder reizen.

Tot de volgende keer.

Groeten Henk, Kirsten, Koert en Janny