Visa run

Dit verhaal trappen we weer mooi af. Henk appte met Kirsten, omdat hij haar kwijt was in de Walmart. Die winkel is ook zo groot.. We kunnen deze reeks aan verhalen al bijna de Walmart tales noemen, maar dat doen we niet. Henk stapte terwijl hij met zijn telefoon in zijn handen liep en naar het beeldscherm keek het toilet binnen. Hij sloot de deur van zijn hokje en ging naar de wc. Toen hij eruit liep, stond er ineens een vrouwelijke medewerker voor zijn neus.. Wist je wel dat dit de damestoilet was?, vroeg ze. Henk schudde zijn hoofd.. waarna de vrouw naar buiten liep. Het is al goed. Hij wist het niet, zegt ze tegen de groep! mensen die voor de deur staan. Er was waarschijnlijk iemand Henk achterna gelopen toen hij de wcdeur op slot deed en zag dat hij daar niet hoorde. Uit de vrouwenwc gekomen stonden er tien vrouwen met hoge nood.. Nee, grapje.. Er stonden twee vrouwen, een man en zeven werknemers voor de deur. Oja, en een beveiliger. De vrouw die Henk zag, was meteen naar het personeel gestapt met haar bedenkingen, niet denkende aan een vergissing. Ik dacht dat je een viezerik was, zei ze. Henk lachte.. en daarmee ook de rest van de mensen. Zie je maar weer hoe snel je in de problemen kunt komen. Als Henk er nog wat langer had gezeten stond er waarschijnlijk al een agent bij. Het zou ons niks verbazen, want die roepen ze hier voor het minste of geringste op. Henk liep zo snel mogelijk naar buiten, waar Kirsten op een bankje op hem zat te wachten.

We reden via West Virginia naar Pennsylvania, waar we in Pittsburgh het Andy Warhol museum bezochten. Pittsburgh, ofwel Steel City en Penna. Onze 26e staat. We gaan nu eerst naar Canada, want ons visum verloopt over twee dagen. The Warhol, zoals het museum over Andy Warhol heet, was erg mooi. Met een verscheidenheid aan kunst.. en een duidelijke indeling vonden wij het toch één van de leukere musea tot nu toe.. en we hebben er wat gezien de afgelopen 41 maanden. Het museum telt zeven verdiepingen, waarvan de oudste de bovenste zit. Aan te raden is om bovenin te beginnen. Dat begint met zijn geboorte. Andy Warhol of Andrew Warhola, zoals hij geboren werd of de man die er voor zorgde dat een soepblikje in het museum terechtkwam.. liet vreemde, maar mooie kunst achter.

Op naar het volgende punt, de Kinzua Bridge. Dat is een ingestorte brug in de middle of nowhere. Deze brug is ingestort in 2003 door een storm. Hij werd voorheen gebruikt als een spoorbrug over een mooie canyon. Deze site is overigens gratis te bezoeken.. en je hebt vanaf de brug (de helft staat er nog) een mooi uitzicht in de canyon, want de canyon is voor het grootste deel begroeid met de welbekende maple bomen, die op het moment aan het verkleuren zijn. Zie foto’s. Op naar Canada, waar we bij de Niagara Falls de grens over gingen, omdat dat het dichtstbij was.

We reden negen oktober over de grens en dat ging geheel zonder moeite. We reden de tiende terug. We kregen toen echter een douanebeambte, die niet bekend was met werkvisums. Jullie reizen hier al hoeveel maanden? En jullie hebben gewerkt in Canada? Ik zie daar geen bewijs van. Ga maar even naar de balie, zei de man. Werken klinkt bij de grens als gevaarlijk, want dat mogen we in de Verenigde Staten niet. Goed, we reden naar de balie, waar we hetzelfde verhaal deden. De man zei: Oooh, jullie doen het op de legale manier? Hij lachte. Hij zag in de computer wel dat we alles precies goed gepland hadden en bijna op het uur af het land op tijd verlaten. Jullie hebben zeker ook al een ESTA?, vroeg hij. Ja, antwoordde Kirsten, waarna de man met het stempelen begon. Enkele minuten later stonden we weer op de Amerikaanse bodem. We hebben een visum tot en met 7 januari gekregen. Niet dat we tot die dan blijven hoor, waarschijnlijk tot en met de derde week van november. Op naar Ohio, waar we een dagje bij de Amish waren.

In het noorden van Ohio, in de regio van Millersburg zie je echt meer koetsen met een paard rijden dan auto’s. Wat een andere wereld. Wij gingen daar op bezoek bij het Yoder Amish Home, waar je een dagje kunt kijken hoe het er echt aan toe gaat bij de Amish. Terug naar de jaren 1500. Zonder elektriciteit, zonder auto, zonder opleiding.. genieten van hun land en de nabije omgeving. Ze bewerken hun land dan ook nog met oude werktuigen. We zagen een paar keer een stel paarden over het land rennen om graan te oogsten. Een jongen stond daar dan achter op een aan de paarden bevestigd werktuig dat alle graan eraf sneed. Ook kregen we een rondleiding in hun woning, waar allemaal olielampen stonden. Geen elektriciteit betekent geen lampen, geen televisie, geen internet, geen mobiele telefoon en ook geen warm water. Het warme water moeten ze eerst verwarmen op het fornuis. Ze gebruiken tegenwoordig wel gas en stromend water. Er stonden namelijk twee woningen op het erf, één uit halverwege de jaren 1900 en één van nu. De nieuwe heeft een gewone toilet en een badkuip. De oudere woning had nog een ‘outhouse’, oftewel een gat in de grond met een hokje er omheen. Ze verbouwen naast de granen voor het eigen brood dat ze bakken ook nog altijd eigen groenten en fruit. Ze hebben de wereld aan beesten, zoals paarden, varkens, kippen, geiten, schapen, eenden, katten, kalkoenen en ezels. Die laatste hebben ze om de varkens en schapen te beschermen tegen de coyotes. Ezels zijn heel verdedigend. Koeien hebben we niet gezien. Waarom weten we eigenlijk niet. Waarschijnlijk toeval of ze stonden op het land ver weg. Vergeten te vragen. Wat ook bijzonder is is dat de Amish geen kerk hebben. Zij zijn natuurlijk erg gelovig, maar wat doen zij? Zij komen samen met vrienden en familie en gaan elke zondag op een mooi plekje bidden. Het is een bijeenkomst die elke zondag door iemand anders gehost wordt. Ze hebben een kar, waar allemaal stoeltjes en bankjes, eigenlijk alles wat ze nodig hebben.. in zit. Ze rijden dan naar een plek waar ze alles uitzetten, zodat ze op die plek een kerkceremonie houden. Heel bijzonder. Ook kregen we een rondleiding door de school, waarvan er overigens nog wel tweehonderd van staan in deze alleen deze regio. Zo zie je maar weer hoeveel Amish hier wonen. De Amish gaan alleen naar de basisschool. Daarna moeten ze aan het werk. Tijdens ons verblijf hebben we ook een rondje in één van de koetsen mogen doen. Dat was erg leuk. Als de Amish overigens naar de dokter of naar het ziekenhuis moeten, gaan ze met een auto van een vriend, want zelf doen ze alleen kleine ritjes naar familie en vrienden. Het is wel minder geworden de laatste jaren, want zoals onze ‘chauffeur’ zei: Het is een stuk drukker geworden op de weg de laatste tijd.

We reden na deze bijzondere dag naar iets heel anders, de Jim Beam distilleerderij in Kentucky. Dat is een bourbon. Wat een bourbon van een whisky onderscheidt is dat de gerst samen met minstens 51 procent maïs gekookt moet worden voordat het gedistilleerd wordt. Weer wat geleerd. Een leuke en de populairste bourbon van de wereld. We zijn ook naar de Australische bourbon, Bundaberg geweest. Deze distilleerderij was een stuk groter. We hebben in Australië geen rondleiding gedaan, maar in Kentucky wel. Het koste maar twaalf dollar en daar kreeg je een tasting bij. Erg de moeite waard. Ook de opslag van de duizenden ton vaten bourbon, heel indrukwekkend. Na afloop hebben we dan ook goed wat gegeten en water gedronken, want we moesten nog aardig wat kilometers maken. We reden langs de geboorteplek van Abraham Lincoln, waar we wederom een momument van de oud president bekeken. De radiozender werd wat minder, dus draaiden we even aan de knop.

Opeens kwam Nash Fm voorbij, een zender vol met country muziek. En jullie weten wat dat betekent. Tot snel!

Groeten Henk en Kirsten